Als je een gewone muis gebruikt, staat je pols wat naar opzij, naar boven en naar binnen gedraaid. De voorarmspiertjes staan in voor deze bewegingen vanuit de pols. Langdurig gebruik van deze spieren en extreme polsposities worden in verband gebracht met overbelastingsletsels.
Een verticale muis probeert deze problemen op te lossen. Je bedient zo’n verticale muis met bewegingen van de hele arm, zodat de pols en duim in een natuurlijke houding rusten. Natuurlijk pas je de grootte van de muis aan de grootte van je hand aan.
Aaah...een muis! En nog wel een verticale...
De muis is -naast een onaangepaste bureauhoogte-zowat de grootste boosdoener voor het ontstaan van R.S.I.-klachten. Het is belangrijk zo veel mogelijk te werken met grote bewegingen vanuit je elleboog en schouder en zo weinig mogelijk met de kleine voorarmspiertjes vanuit je pols. Geef je muis voldoende ruimte om deze grotere bewegingen mogelijk te maken. Een muismatje kan zeker geen kwaad omdat je hiermee de nodige ruimte op je werkblad reserveert. Sommige optische muizen op sommige oppervlakken geven trouwens slechte ontvangst zonder muismat.
Plaats de computermuis op een gemakkelijk te bereiken plaats naast het toetsenbord en zo dicht mogelijk tegen je lichaam. Zo ligt de muis in lijn met de as van je schouder, en wordt dit gewricht niet nodeloos belast.
Zoals voor toetsenborden bestaan er ook verschillende ‘ergonomische’ modellen van muizen, die streven naar een zo neutraal mogelijke positie van je pols. Bij de ‘klassieke’ muis staat de pols omhoog (in extensie), naar de pink gericht (ulnaire deviatie) en is de handpalm naar beneden gedraaid (in pronatie). Door gebruik te maken van een verticale muis worden extensie, ulnaire deviatie en pronatie van de pols beperkt en gebeuren de bewegingen minder vanuit je pols, maar meer vanuit elleboog en schouder. Na een korte gewenningsperiode en training geeft de verticale muis de meest natuurlijke ontspannen houding aan pols en kleine vingerspiertjes. Lees hier een onderzoek naar de vergelijking van een gewone muis met de verticale muis.
Over het gebruik van een trackball zijn de meningen verdeeld. Een trackball blijft steeds op dezelfde plaats liggen, maar wordt aangestuurd door over een bol te rollen met je duim. De ulnaire deviatie zou iets minder groot zijn, maar de extensie blijkt groter. Zullen bij het gebruik van een trackball de problemen op lange termijn ook niet verschuiven naar het duimmuisgewricht?
Een muis met scrollwiel beperkt eveneens de bewegingen vanuit de pols, maar vraagt wel meer inspanning van je wijsvinger en kan daar overbelasting veroorzaken.
Welke muis je ook kiest, stel geen te hoge cursorsnelheid in en beperk ook de snelheid van het dubbelklikken. Dat kan je trouwens zelf makkelijk instellen bij het configuratiescherm>muis>opties voor de aanwijzer.
Laat je muis los tijdens rustpauzes. Leg ze bijvoorbeeld op je schoot. De zogenaamde ‘trilmuis’, die spontaan begint te trillen als er gedurende 10 seconden geen beweging gedetecteerd wordt, maakt je er attent op je muis los te laten. Er bestaat ook software die je hierop attent maakt. Las bewust bewegingspauzes in met je handen. Zet bijvoorbeeld de timer van je smartphone op een kwartier.
Nog beter is om zo veel mogelijk sneltoetscombinaties en functietoetsen te gebruiken.
Advies nodig van een specialist?
